Kamis, 28 Februari 2013

CERITA RAWA PENING ( BAHASA JAWA )

RAWA PENING

Kanggo sampurnane ngelmu sangkan paraning dumadi. Ki Ajar salokantara  budal saka gedhong sanga menyang puncake Gunung Merbabu. Nalika arep budhal Ki Ajar ninggal wangsit marang wong-wong wadon ing kono supaya ora mangku gaman nalika rajang-rajang.
Nanging kapriye bae manungsa kuwi nggendhong lali. Mangkono uga Nyi Endang Kirana iya lali marang wangsite Ki Ajar salokantora. Pinuju rewang wong duwe gawe. Salagine ngirs-iris iwak, pesone di selehake ing pangkone. Awit nrajang wewaler. Endang kirana banjur ngandhut. Tumekaning sanget, Endang kirana ora nlairake jabamg bayi, nanging nglairake ula gedhearan Baruklhintng.
Ing sawijining bengi Baruklinthing ndengek ngakak-ngakak ilate melet-melet. Matane gedhe saterabang miring katon mencorong, kulite pating krelap kaya di tretesmas kena sorote rembulan. Wong-wong sing weruh padha miris atine, sawene ana sing eling. Banjur kiajar salokantara ing merbabu. Sadhela bae banjur ana angin midid. Sawarane gumrubuk ambune wangi, mitandani rawuhe Ki Ajar
Ki Ajar salokantara sing prayata sidik paninggale, asem nandika lirih.”Aneh nemen kadhadean niki. Mara rungkna Baruklinthing. Lamun kowe bisa nglikeri Gunung Merbabu tepung gelang. Kowe dakaku anak. Nanging yen ora bisa, bakal tamat riwayatmu”.

Krungu nandikake Ki Ajar, Baruklinthing ngayuhi, sarta banjur wiwit nglekeri gunung Merbabu. Baruklinthing tleser-tleser mlaku. Dalan di ambah dadi tegok dawa banget. Banjur dadi marga sadawane kali, di arani kali Panjang.
Baruklinthing nglekeri gunung, awake melar saya dawa, kaya karet bae. Kurang sailat bae bisa tepung. Nanging awake ora bisa melar maneh. Najan di paksa-paksa tetep ora gatuk. Baruklinthing banjur ngeletake ilate kanggo nyambung bisa tepung tekan buntute.
Ki Ajar priksa ilate ula dieleteke. Khanti trengginas ilate dikethok. Ki Ajar ngendika,”besuk yen gentur tapa mu ing kono kowe bakal dadi manungsa lumrah”.
Banjur ngendiko mengkono Ki Ajar terus balik marang pratapane ing puncake Merbabu. Tugelane ilat mau di gawe tombak, aran tombak kyai Barukuping. Sanalika awake Baruklinthing lemes, lumpruk ora bisa lunga-luna. Awit saka lawase, nganti kagubet oyot-oyotan lan ketutup ing thethukulan.
Kocape ing Banawara, desa saelore gunung Merbabu. Pangrepe wong desa kono diarani Ki Juru Mathokan ing wektu iku lagi mandhegani wong desa sing padha mbebedhag kanggo kapreluane memetri desa. Nanging nganti awan durung oleh beburon kabeh padha gumun dene ing nalika iku ora weruh kumliweren kewan,saka kesele anggone padha mlaku,banjur padha leren. Sapira kagete dene oyot sing di lungguhi mau ngetokake getih. Sawise cetha  yen iwak terus di berek-berek dadi rayahan wong sing padha bali. Dheweke ora padha ngerti yen satemene iwak mau ya saka ula gedhe kang aran Baruklinthing.
Siji bae ora ana sing ngira yen mulihe di tutake bajang.Satekane Banawara si Bajang clingukan. Ora ana sing di jujug saka bingunge mung klintar-klintir ing desa kono, ngiras ngenteni matenge iwak.
Bareng wis sawetara wektu, kira-kira dene padha mangsak iwak wis mateng. Bocah bajang mara menyang omahe Ki Juru Mathokan njaluk iwak. Krungu tembunge si Bajang Ki Juru nesu.Kawetu tembunge kasar,’’ jebul mung arep ngemis bae. Ora melu kangelan melu enake. Kara minggat ! wong kene ora sudi kanggonan dhapurmu !’’
Si Bajang klithih-klithih lunga, marani omah bobrok . Gedheg lan cagake wis padha leyot.       
“Nuwun, mbak”. Panyapanf barang wis cethayen sing ana wong wadon tua,”O,kowe,le ! Rene mlebu ning umah kene!”. “Aku ngelih, mbok. Pirang-pirang dina ora kelebon pangan”. Kandhane Bajang karo linggih lincak. . ”Kebeneran aku diwenehi iwak rong iris. Nya, kowe sairis”.  Oleh ngladekake kaya karo keluargane dewek, ulate sumeh. Atine seneng dhene bisa nolong wonglia. Sanajan dheweke kacingkarangan.
“Matur nuwun, mbok. Rhene wis wareg oleh ku mangan, saiki aku arep nonton”. Kandhane Bajng garo nggawa iwak sing durung dipangn. “iki wayange durung talu. Wong-wong lagi padha kunduren. Kowe mengko ana kana sia-sia.” “Aku mung arep ndeleng, mbok.” Bajhang noleh karo kandha.”Yen ana banjir bandhang, nunggang lesung karo nggawa enthong, ya mbok!”  Mbok randha sing arane mbok Lebah mara prelu neges. Nanging Bajang mbak lepat wis ora katon gegere. Mbok lebah mbalik mlebu, ing batin akeh pitakone. Gek apa karepe, bocah iku sapa, saka endhi, lan pan maring endhi, lan lia-liane.
Tanpa prabawa bocah bajang nancepake sada ing latar kanggo sayembara sapa sing bisa mbedhol. Wiwitane bocah cilik-cilik pada mbedhol, nanging siji bae ora ana sing bisa. Suwe-suwe wong-wong tua sing padha kendhuri uga kepengin nyoba. Ea semono ya ora ana sing bisa.
Kl Juru Mathokan mara karo muring.
“Heh bayi kere wingi sore wis nggawe ribut. Lah wong sayembara ko mbedhol sadha. Totohane gulu. Nek pancen bosen urip, ngendatha bae, ora-orane dhak tulungi.”SiBajang mung jegegeng nyawang ki Juru sing lagi muring. Sing disawang saya mubal nepsune. Rumangsa disepelekna bocah.
“Mundura ! Bocah arep modar bae kakehan pretingsing. Dhak bedhole ! Bocahe kalekna kali bae, bar!” Kandha mangkono tangane ki Juru nkabut sada. Sapisan dikira mrucut, dibaleni tetep ora bisa. Ki Juru ngtok karosan. Penthengthengan nganti abang ireng. Otote pating lengkirik, mripate kaya copot-copotan. Ewasamono ora megek, sanajan akrh sing ngrewangi mbedhol bebarengan. Sadane mbalah saya ambles.
Si Bajang, sukmane Baruklinthing, ngguyu cekakakan karo malang kadhak kawetu tembung. “He, wong Banarawa, sing wuta marang kebecikan. Aja dumeh lagi bisa, banjur gumedhe. Elingamenawa urip ikumung sekedhepe netra, nanging kebak duraka. Yen ora ngati-ati, bakal seng sara tekan nereka”.
Sada banjur di cabut dening Bajang dhewe. Tilase dadi tuk kang gedha banget kang metune banyune. Desa banawara geger puyengan, sadhela bae sirep. Desa saisine kelebon banyu, dadi rawa. Kesuwur aran Rawa Pening, mung mbok lebah sing selamet. Kelakon nunggang lesung walehan enthong nganti tekan Demak.
Lemah gendhal ana ing sada di sawatake ngulon dadi Gunung Kendhalisada. Dene iwak sing isih digembol si Bajang di rogoh. Di sabda dadi ula gedhe, di jenengi Baruklinthing. Baraklinthing nusul ajar marang salokantara gunung Merbabu. Sarpa bangsa di saprahi nguasani rawa saisine dalah kabeh lelebut sing manggon ana ing kono.

Sabtu, 23 Februari 2013

Puisi-puisi bertemakan suasana hati di kala awan mulai gelap :)


Tentang Kita

oleh Mallagirl Chaeychinxbestfriend Pholephell pada 5 Juli 2012 pukul 16:52 ·




Terdengar sayup-sayup nada cinta di telingaku


angin berhembus membelai kalbu


inginku ungkapkan isi hatiku


aku mencintaimu setulus hatiku





lisanku ingin berucap, namun hati telah mendahuluinya


fikiranku melayang jauh....tentang dirimu


cahaya rindu hadir dalam hatiku


teringat saat kita bersama, berbagi cerita


tanpaku sadari ku teteskan air mata





dia yang jauh....yang aku rindu....aku ingin bertemu....


aku di sini tetap menjaga janji kita


kerinduan pada dirimu ini datang dari cinta kita


bergulirnya waktu membawa kita pada kebahagiaan


atas kerinduan yang kita rasakan.....




Kamis, 21 Februari 2013

warna warni puisi remaja 2013 :)



 Dia dan aku

Terang cahaya persahabatan datang
Di saaat hati ini redup akan cintamu
Cintamu membawaku bahagaia
Cintamu juga yang buat hati ini menangis

Dirimu hanyalah khayalan indahku
Yang hanya meredupkan cahaya cintaku
Ku coba bertahan  dengan keadaan yang ada
Namun sekian lamanya aku bertahan
Hati ini semakin sakit dan perih
Merasakan cinta yang kau janjikan

Aku selalu menanti dan takkan pernah menyerah
Untuk menuggu cinta yang seperti dulu
Cinta dimana kita yakin akan selamanya
Cinta yang kita janjikan saat bersama
Bersama selamanya………..

lucu kan...??? (kucing imoet)

Puisi Remaja (Harapan dan doa)




MIMPI DAN DOA IBU

Selembut angin yang berhembus
Suara kicauan burung menyerbu
Semangatku mengiringi nafas yang berhembus
Mentari menyongsong masa depanku
Mimpi-mimpiku memanggil namaku
Tanpa lelah kan ku raih mimpiku itu

Ibu…sambutlah aku di pelukmu
Tetesan air matamu, kan ku ganti ibu….
Mengganti dengan kebahagiaan untukmu
Hanya untukmu….

Cinta dan sayangmu begitu yulus untukku….
Keringat yang telah kau keluarkan untuk hidupku….
Dengan mimpi dan doamu ku bangkit….
Bangkit untuk membuat ibu menangis
Menangis karena bangga melihatku
Sukses dalam hidupku….

Sabtu, 09 Februari 2013

CERITA PENDEK REMAJA

BAGIAN 1

BERHATI MULIA BERBUAH KEBAHAGIAAN

Pada sebuah desa terpencil tinggalah seorang gadis cantik dan ibunya, ia bernama Geoni, ia di kenal ramah dan seorang yang periang dan juga sangat patuh pada ibunya. Dia hanya tinggal bersama ibunya. Setahun yang lalu dia di tinggalkan oleh bapak tercintanya. Semenjak kematian bapaknya itu dia menjadi sangat patuh pada ibunya. Sebelumnya dia sangat manja dan suka marah marah tidak jelas pada ibunya. Apa lagi kondisi ibunya sekarang tak setegar waktu dia masih sekolah SMP. Usia Geoni  tahun ini genap menjadi 17 th dan bersekolah di SMA N 1 Harapan Negara, desa Runti kebun teh.

Dalam kesehariannya dia membantu ibunya di kebun teh milik neneknya yang tinggal di kota. Suasana pagi hari di desa ini cukup sejuk dan membuat hati tenang. Apa lagi pada saat melihat pemandangan kebun teh. Hmmmm…rasanya segar dan tambah semangat untuk melakukan aktivitas di pagi hari. Burung-burung pun ikut bernyanyi menyemarakkan suasana pagi ini. Tak beberapa lama di sebuah rumah tempat geoni dan ibunya tinggal terdengar suara dering jam beker milik geoni, yang selalu membangunkan geoni pada setiap pagi.

Di meja makan ( ibunya dan Geoni bercakap cakap )

Ibu : ndo…jangan terburu-buru kalau makan. Nanti nasinya tidak masuk perut tapi masuk hidung.

Geoni : (sambil cengengesan ala gaya geoni ) he…iyah bu, soalnya nih dah siang takut nanti terlambat masuk sekolahnya. Apa lagi jam pelajaran pertama itu gurunya super duper killernya bu…

Ibu: hmmm….kebiasaan lama kamu ini. Semua guru itu yo apik-apik kabeh toh ndo…oya kamu nih selalu bilang killer-killer itu opo toh maksude ????

Geoni : ah…… Ibu ini masa killer ja gak tau sich..killer itu sama aja galak bu,,

Ibu: oh itu toh maksudnya. Yo maklum ndo..ibu kan oaring jaman dulu jadi gak ngerti tentang bahasa gaul anak sekarang….makanya ndo…ajarain ibu yo…(sambil tersenyum pada anaknya )

Geoni: he…ibu ini masa geoni suruh ngajarin ibu bahasa gaul mank ibu mau sekolah bareng sama geoni..hheehehe…udah siang bangaet bu. Geoni pamit berangkat dulu yah bu..?? ( sambil mencium tangan ibu ).

Ibu: yah ndo….hati-hati yo di jalan. Belajar dengan baik agar ilmu yang kamu dapat bermanfaat kelak di masa depan ( sambil mencium kening anak tercintanya ).

Geoni: iyah…ibu. Geoni pasti dengerin nasehat-nasehat ibu dan guru-guru geoni. Makasih yah bu,, sudah memberikan semangat pada geoni. Assalamu’alaikum..

Ibu: wa’alaikum salam….

Setelah geoni berpamitan dengan ibunya dia berjalan menuju pangkalan angkot yang biasa mengantarnya ke sekolah. Tak lama geoni naik angkot dan dalam perjalanan dia melihat anak kecil yang  sangat  lucu. Tapi….dia kelihatan sedih. Akhirnya geoni memutuskan turun dari angkot dan menghampiri sang anak keci tadi.

(geoni bertanya pada anak kecil yang menarik perhatiannya )

Geoni : dhe….ko adhe sendirian di sini…

Anak kecil : iyah ka…aku emang sendirian di sini…aku pergi dari rumah ka…aku tidak mau tinggal bersama kk tiri aku yang jahat sama aku ka….

Geoni : hmmm….kenapa bisa gitu dhe…semua yang namanya kk itu pasti sayang sama adhenya tapi rasa sayang yang di berikan itu bisa bermacam-macam. Iyah sudah kk mau berangkat sekolah dulu. Nanti pulang sekolah kk ke sini lagi. Adhe jangan kemana-mana yah…

anak kecil : iyah deh ka….
Akhirnya geoni pun berangakat sekolah. Dan telah sampai di sekolahnya.

( dalam kelas )

Guru masuk dan memperkenalkan seorang siswa baru. Anak-anak pun terbengong melihat si cowo itu..memang keren sich dan kelihatan anak kota.
Setelah memperkenalkan diri si cowo itu di suruh duduk dengan geoni. Cowo itu bernama Frans. Jam istirahat pun berbunyi dan anak-anak langsung berebutan ke kantin. Sedangkan geoni masih di dalam kelas. Frans pun mengajak geoni ke kantin bareng,,tapi geoni menolaknya. Sebenarnya sich geoni merasa ada perasaan aneh saat frans menatap matanya.

Jam pelajaran pun berbunyi kembali. Anak-anak mulai membuka buku
Waktu berlalu dan kini bel jam pulang pun berbunyi. Geoni langsung beranjak ke luar kelas dan menaiki angkot yang sering lewat di depan sekolahnya itu. Geoni menuju tempat anak kecil yang tadi pagi dia temui. Setelah sampai pada tempat tujuannya geoni langsung melihat lihat sekitar tempat tersebut. Dan berjalan mencari anak itu. Dan dia melihat anak itu ternyata sedang duduk di bawah pohon yang cukup rindang. Anak itu menangis. Geoni menyapanya 

Geoni : adhe…nih kk datang. Tapi ko adhe menangis. Adhe tidak suka yah kk kesini??

Anak kecil : bukan gitu ka aku menagis karena tidak teman di sini. Aku kesepian ka.

Geoni : gimana kalau adhe ikut kk ajah yuh ke rumah kk. Kebeneran kk juga pengin punya adik. Jadi adhe bias kk anggap adhe kk. Gimana apa adhe mau ??

Anak kecil : iyah aku mau ka…tapi apa aku tidak merepotkan kk nantinya ??

Geoni : hmm…sama sekali tidak adhe,,,malah kk senang jadi kk juga ada temannya di rumah. Kk hanya tinggal bersama ibu kk. Tapi rumah kk tidak sebagus rumah adhe mungkin. Apa adhe mau tingga di rumah yang tidak mewah ??

Anak keci : ahh…kk ini. Aku sangat senang masih ada orang baik seperti kk ini. Aku mau tinggal bersama kk.

Geoni: iyah sudah kalau mau…ayo let’s go !!!

Anak kecil : iyah ka…..

(Sambil berjalan geoni bertanya pada adhe kecil itu..)

Geoni: oh yah kk belum tau namanya adhe…adhe namanya siapa ??

Anak kecil : nama aku reska. Kalau kk siapa??

Geoni : ehm nama kk geoni ….

Anak kecil : aku senag bias kenal sama ka geoni. Oarangnya cantik,,baik,,ramah lagi

Geoni : ahh.. kami ini jangan memuji kk seperti itu lah nanti kk jadi GR lagi dhe…kk juga senga buisa kenal sama adhe reska.

Setelah berjaln akhirnya sampailah meraka berdua di sebuah rumah tempat tinggal geoni.
Seperti biasanya keadaan rumah sepi karena ibu geoni belum pulang dari kebun teh.

Tak berapa lama ibu pun pulang. Dan terheran melihat geoni dan anak kecil yang duduk di sebelahnya geoni. Dan bertanya pada geoni.

Ibu : ndo…ini siap toch ???

Geoni : ehh.. ibu sudah pulang ( sambil mencium tangan ibu ) ini namanya reska bu. Ceritanya ginih tadi pagi geoni berngakat sekolah dan di jalan aku melihat anak kecil ini kelihatan murung bu,,aku tidak tega melihatnya dan aku turun dari angkot dan menghapirinya. Setelah pulang sekolah aku mengajaknya ke rumah kita ini bu…tidak apa-apa kan bu ???

Ibu: iyah.. ndo tidak apa lagian ibu juga senang melihat anak ini. Kelihatanya dia sopan dan lucu.

Geoni : (memeluk ibunya) makasih yah bu…

Ibu : iyah ndo sama-sama…

Geoni : ibu ada yang kepengin geoni ceritakan pada ibu….tapi ibu jangan ledekin geoni yah bu..

Ibu : iyah sayang emang po toch sing arep kowe cerita ??

Geoni : tadi sekolah ada temen baru di kelas bu. Namanya frans dia keren bu..kebetulan dia duduk satu bangku sama geoni. Geoni tidak pernah mengalami seperti ini. Geoni merasa ada perasaan yang aneh bu..tapi apa yah bu ???

Ibu : ternyata anak ibu lagi jatuh cinta nich kayaknya…mulai da penyakit cinta pada pandangan pertama

Geoni: ahh..ibu ini gaul juga yah. Apa iya yah bu geoni suka sama frans…???

Ibu: mungkin ajah gitu ndo…

(tiba-tiba reska ikut berbicara )

Reska: tadi kk menyebutkan nama frans..???

Geoni: iyah adhe…kenapa???

Reska: dia mempunyai cirri-ciri gimana ka??

Geoni: putih,,tinggi,,baik,,pinter lagi dhe,,,,

Reska: cirri-ciri yang kk sebutkan itu mirip dengan frans kknya aku yang aku ceritakan tadi pagi itu..

Geoni: wah….ko bisa sama gitu yah dhe,,,tapi bisa jadi frans yng kk kenal itu knya adhe…nanti di sekolah kk ceita sama dia ajah yah deh…sekarang sudah malam tidur yuh…

Reska : iyah sudah terserah kk ajah deh..ayuh ka..

Ibu: kalian mau tidur. Jangan luapa berdoa yah sayang..???

Reska dan geoni : iyah ibu….(menjawabnya dengan serempak )

Pagi yang indah.seperti biasanya geoni mulai beraktivitas ke sekolah.
Di sekolah dia menunggu kedatangan frans…sosok frans pun mulai kelihatan di ujung kelas. Geoni memanggilnya..

Geoni : frans…..(sambil lari mengejar frans)

Frans : iyah ni…ada apa iyah??

Geoni: boleh aku cerita sebentar. Ini penting frans..please,,,???

Frans: iyah sudah kita ke kelas ajah ceritanya

Geoni : ginih frans aku mau Tanya apa kamu punya adhe yang bernama reska ???

Frans : iyah..ko kamu bisa tau ni???

Geoni: dia sekarang tinggal di rumahku. Ceritanya panjang frans..

Frans: hmm….ni makasih yah mungkin kalu kamu tidak cerita aku gag tau adhe aku itu di mana…dia pergi dari rumah karena aku marahin dia. Nanti pulang sekolah aku mau ke rumah kamu boleh ni??

Geoni : boleh lah frans…reska juga cerita begitu dia kangen sama kamu frans..

Frans : aku juga ni kangen banget sama dia…kalau kamu sich ni kangen sama aku gak??

Geoni: ahh..kamu bisa ajah kalau bercanda..

Frans: ni…aku pengin ngomong sesuatu sama kamu.yah mingkin ini terlalu cepat ni. Tapi jujur saja aku suka sama kamu ni dari awal aku masuk sekolah ini. Tapi aku yakin kamu pasti gag percaya.

Geoni: hah..??? kamu sadar ngomong seperti ini?? Bukannya aku gag percaya tapi aku seperti mimpi.

Frans: coba ajah cubit pipi kamu sakit apa gag??

Geoni: (nyubit pipinya sendiri) hadduhh…sakiitt iyah frans aku gag mimpi

Frans: h,mmmmm jadi gimana jawabannya..???

Geoni: jujur aku juga suka sama kamu frans. Tapi aku belum yakin dengan persaan ini. Kita jalani ajah dulu yah frans.

Frans: jadi kamu nrioma aku nih…makasih yah ni aku akan menjaga persaan ini. Aku bahagia hari ini
Geoni : aku juga frans bahagia hari ini( sambil senyum-senyum malu)

Frans: aku panggil kamu niqu boleh gag…niqu itu artinya geoni cintaqu…hehehehe

Geoni: wah….iyah aku suka nama itu frans

Jam sekolah pun menandakan pulang…….

Geoni dan frans pulang bersama menuju rumah geoni

Frans : niqu…ini masih jauh???

Geoni: bentar lagi nyampe frans…

Frans : ok

Geoni: udah belok terus sampe frans..

Frans: iyah qu…..

Frans langsung lari melihat reska yang duduk di depan rumah. Reska terbengong dan heran ko kknya ada di depan mata dia…

Frans:  adhe maafin kk yah….kk khilaf kemaren marahin kamu

Reska: iyah ka…reska udah maafin kk…reska juga kngen sama ka frans..(meluk kknya)

Geoni: hmm…senengnya melihat kalian ini…

frans: res,,,sekarang kk dan ka geoni pacaran. Kamu gag apa-apa kan kalu kk punya pacar??

Reska: hah..??? iyah gag apa-apa ka…malah aku seneng dengernya kalian cocok sekali..

Frans dan geoni: (berpelukan penuh dengan kebahagiaan…)

Reska: ehem….aku juga pengin donk di peluk ka frans gdan ka geoni…hehehe

Akhirnya mereka bertiga pun berpelukan dengan merasa bahagia….

Bersambung.....:))










Kamis, 07 Februari 2013

Puisi Cinta Remaja

Remaja identik dengan kata cinta,,patah hati (broken heart),,sahabat,,bercanda dengan teman-teman seumuran. Apa lagi masa-masa SMA/SMK hmmm....banyak orang bilang masa-masa itu yang paling indah....karena pada masa remaja kita mengenal arti kebersamaan dengan teman,,mulai berfikir untuk kehidupan kedepannya......pokoknya banyak hal dehh yang seru di dunia remaja SMA/SMK....

Saya akan sedikit menuliskan puisi tentang cinta remaja :))


__CINTA SEORANG REMAJA MUSLIMAH__

Sebutir cahaya yang tetap berkilauan
Hingga takdir sang kholiq datang
Ku nikmati indah masa kini
Selama aku masih bernafas 
Ku ingin menuliskan isi hati ini

Kurasakan ruang kecil di hati ini
Yang suci penuh dengan cahaya
Namun, cahaya di ruang kecil itu
Terkadang bersinar,terkadang gelap
Terbelenggu dalam indahnya anugerah_Mu 

Aku hanyalah seorang hamba 
Yang tak luput dari kesalahan dan khilaf
Menanti secercah cahaya cinta
Yang akan membawa hidupku bahagia

Sebercik api pernah melukai
Menggoreskan luka yang teramat pedih
Seperti seraut cinta yang pernah di hianati
merapuhkan hidupku......